Życie to cykle brania i dawania. Nocy i dni. Wdechów i wydechów. Entuzjazmu i zwątpienia, radości i smutku. Ludzie jednak bardzo rzadko czują równowagę w swoim życiu.

Dlaczego nie żyjemy w poczuciu życiowej równowagi?

Jest wiele powodów, dla których życiowa harmonia jest tylko i wyłącznie nieosiągalnym ideałem. Nie żyjemy tak jak nasi przodkowie w cyklach przyrody. Nasz naturalny, dobowy rytm zaburza światło, prąd i wszechobecne ekrany. Pracujemy, praktycznie bez ustanku, nie dając sobie prawa do odpoczynku. Żyjemy w zgodzie nie z sobą, lecz narzuconym systemem. Skupiamy się na przeszkodach i na tym, czego nie mamy, nie potrafiąc dostrzec, jak wiele już osiągnęliśmy. Myślimy, że gdybyśmy tylko mieli więcej niż mamy i byli gdzie indziej, byłoby nam lepiej.

Prawda jest taka, że tu i teraz, z tym, co mamy, możemy sięgnąć po szczęście i równowagę.

Tak długo, jak żyjemy, tak długo istnieje nadzieja, której możemy się złapać. To ona wyciągnie nas do zdrowia i równowagi. Moc odrodzenia i odnajdywania życiowej siły tkwi w każdym. Ludzka natura ma w sobie zdolność przetrwania, siłę i potrzebę tworzenia nowego.

Jeśli zadbamy o swoje zasoby psychiczne, gdy przyjdzie kryzys - przejdziemy przez niego bezpiecznie. Bo kryzysy przyjdą, są naturalną częścią życia. Reakcja na to, co nas w życiu spotyka, zależy od nas. Podstawowym źródłem psychicznej siły jest dobry kontakt z sobą i własną psychiką (osoby religijne użyłyby słowa “dusza”).

Jak dbać o własne zasoby psychiczne?

Dzielić się z innymi swoją historią. Opłakiwać rany. Pozbywać się psychicznych ciężarów. Oczyszczać. Pogodzić się z przeszłością. Mówić prawdę. Zawsze zwracać się po pomoc. Pamiętać, że nie jest się samemu. Inni ludzie też przechodzą przez to, co my. Inni też mają tajemnice, choroby i problemy. Kiedy spotykamy się razem, zyskujemy moc potrzebną do przeciwstawienia się życiowym trudnościom.

Tworzyć.Nasze ręce tęsknią za prostą pracą. Praca w ogrodzie, czy nawet zwykłe układanie kwiatów, szycie i tkanie, stolarstwo - wszystkie te proste prace koją przeciążony układ nerwowy i przynoszą głowie spokój.

Pamiętać o przodkach. Wysłuchać ich historii. W opowieściach i doświadczeniach przodków możemy znaleźć odpowiedzi na własne pytania i odzyskać lub wzmocnić rodzinne więzi, kolejne źródło siły.

Dbać o regenerację. Dbać o odpoczynek, odpowiednią ilość snu, pozytywne emocje i kontakt z naturą. To podstawa wszelkiego zdrowia i równowagi.

Stworzyć swoją świętą przestrzeń.Miejsce tylko dla Ciebie, gdzie Twoje pragnienia mogą wyjść na wierzch. To może być miejsce do codziennej medytacji albo dziennik, który piszesz, by skontaktować się z sobą. To mogą być regularne treningi biegowe. Cokolwiek Cię woła. Znajdź w grafiku czas na kontakt z samym sobą.

Zamieniać złe nawyki na drobne akty dbania o siebie.Większość osób ma tendencje uzależnieniowe, to może być równie dobrze skłonność do pracoholizmu, alkoholizmu, przejadania się, brak ruchu czy nadmiar telewizji. Zastępowanie złych nawyków drobnymi aktami troski o siebie to najpiękniejsze prezenty, jakie możemy sobie dać.

Stosować afirmacje. Czyli pracować nad wzmacniającymi psychikę przekonaniami.

Oferować pomoc innym.Słuchać, być blisko, odwiedzać chorych. Nawet jeśli nie masz nic, to, co możesz dać drugiemu człowiekowi to swoją uwagę. Więzi z innymi są źródłem największej siły i pomagają przetrwać najtrudniejsze.

W głębi duszy każdy wie, co jest dla niego dobre.

Siłę i wiarę w siebie buduje się poprzez zwracanie się do własnego wnętrza. Nie w szukaniu potwierdzenia własnej wartości na zewnątrz. Tylko słuchając siebie, można odkryć ukryte marzenia i zaplanować życie, takie, jakie się chce. Słuchajcie siebie i dbajcie o swoje psychiczne zasoby, to one pomogą Wam przejść każdą burzę.