Wiesz jest taka historia o ogniu, a właściwie o ognisku, że aby płonęło między drewnem musi być przestrzeń a tam musi być tlen, bo inaczej ‘nie będzie niczego’. I myślę sobie, że w tym kryzysie który się zadziewa i na który niekoniecznie mamy wpływ (przynajmniej nie na wszystko) bardzo ważna jest ta przestrzeń, którą możesz sobie dać. Ba nawet musisz. W chaotycznym bieganiu i zamartwianiu nic się nie zmieni. Musisz w swoim umyśle zbudować taki pokój i wstawić tam krzesło (albo kozetkę) co wolisz i oddać się refleksji. Co ważne, co będzie rozwiązaniem, kim chcesz się stać w trakcie pandemii, kim chcesz być po?

Oprócz decyzji kalibru wielkiego, podejmujesz dziś nano-decyzje, takie "decyzyjki", które właściwie mogłoby się wydawać bez znaczenia a znaczenie mają ogromne, niech cię nie zwiedzie ich nano-nazewnictwo. Co zjem dziś na śniadanie, czy zrobię trening, w co pogram z córką, do kogo zadzwonię? Niby nie istotne a budujące całe życie, które zamyka się w „dziś”.

Życzę Tobie budowania mega-decyzji i nano-decyzji w zgodzie ze sobą, w obszarze na który dalej masz wpływ. Tylko tyle i aż tyle.

Jesteśmy w tym razem,

A.