Naprawdę ją zobacz w swoim umyśle. Jak to jest że jadąc z Birmingham do Londynu, czy z Warszawy do Gdańska, dokładnie sprawdzasz jak jechać a potem włączasz nawigację? Wiesz, że jedziesz do Londynu i wiesz po czym rozpoznasz że to Londyn. Dokładnie tak samo jest z planowaniem siebie i swojej przyszłości. Gdzie chcesz być i jaka chcesz być? Musisz to określić. Musisz wiedzieć też, po czym poznasz, że już jesteś tam gdzie planowałaś? Co będzie tym pierwszym znakiem, który Ci pokaże, że oto właśnie zachowałaś się tak, jak od zawsze marzyłaś, albo po czym poznasz, że właściwie to jest taka praca, której zawsze pragnęłaś etc. Jak możesz dojechać do miejsca, którego nie widzisz? I nie mówię tu tylko o wyznaczaniu celów, mówię tu także o zobaczeniu tego, co jest Twoją wartością, czego potrzebujesz, która z potrzeb domaga się zaspokojenia jak najszybciej etc.

                Gdybym Cię poprosiła o to, żebyś zamknęła oczy a potem je otworzyła i dostrzegła dookoła Ciebie wszystko, co ma czerwony kolor, widziałabyś dużo czerwonych rzeczy. Gdybym potem Ciebie poprosiła abyś zobaczyła zielone to wiem że początkowy efekt byłby taki, że kolor czerwony byłby dla Ciebie wyraźniejszy. Tak samo jest z Twoją przyszłością. Gdy wiesz dokąd idziesz, to zauważasz możliwości, których w życiu byś nie spostrzegła, gdybyś Twój cel nie był nazwany. Coś nienazwanego nie istnieje. Dlatego Ty musisz to nazwać. Nadać temu realność a później zauważysz wszystkie możliwości, tak jak zauważyłaś kolor czerwony. Życiowo można to przedstawić tak, np. chcę umieć język angielski, to nagle wpada mi w ręce ulotka o darmowym kursie w college. Gdybym nie wiedziała, że moim celem jest nauczenie się angielskiego, gdybym tego celu nie nazwała, zapewne ulotka wylądowała by w śmietniku.  Ma to sens, prawda?

Przyszłość, może być lepsza od teraźniejszości ale to Ty jesteś za nią odpowiedzialna. Musisz uwierzyć, że to co chcesz osiągnąć jest możliwe.. Najpierw wierzysz, potem szukasz sposobu jak to zrobić. I to robisz. A jeżeli ktoś Ci powie że to szalone albo niemożliwe pamiętaj, że to jest szalone i niemożliwe ale tylko dla niego. Nie musi być dla Ciebie.  Ważne abyś wiedziała, że jesteś lepsza aniżeli Ci się wydaje. Przypomnij sobie te wszystkie sytuacje, które nie były łatwe ale Ty dałaś radę. Pomyśl o tych sukcesach, które już masz na koncie. Nie zapominaj też o swojej wartości i o tym kim jesteś. Ja ostatnio zostałam upomniana przez pewną mamę z Portugalii, że mieszkając w Anglii, odbierając moje dziecko ze szkoły zbyt głośno mówię po polsku i zbyt często rozmawiam z nauczycielem, zabierając jego cenny czas. Powinnam być wdzięczna i pamiętać że to nie jest mój kraj, czyli brać co dają i siedzieć cicho w kącie. Odpowiedziałam jej, że ja przyjechałam z Polski ze wszystkim co mam najlepsze, z doświadczeniem, pracowitością, wartościami. Tak samo mój mąż oraz dzieci. Nie mam więc najmniejszego powodu aby się wstydzić i szeptać do mojego dziecka pod szkołą po polsku.  Nie ma we mnie poczucia gorszości czy niższości. Ja jestem ok i oni są ok. No dobrze gorzej znam język angielski ale czy to jest podstawa do tego aby skategoryzować się niżej? Nie sądzę. Pamiętaj kim jesteś, co dajesz i jaka jest Twoja intencja. Nie boj się i bądź sobą. Bądź sobą i czerp z tego radość. Jeżeli potrzebujesz „zaprojektować” swoją przyszłość, zrób PERFECT DAY zgodnie z moim vlogiem albo popracuj z e-bookiem „Wymyśl sobie siebie”. THE BEST MOMENT IS ALWAYS NOW! Trzymam za Ciebie kciuki! Bądź odważna!